۲-۱-۱-۳-پاتوفیزیولوژی

محدودیت جریان هوا عمدتاًً به علت انقباض برونش هاست ، اما ادم مجاری هوایی، احتقان عروقی ، و انسداد مجاری به وسیله اگزودا هم می‌توانند موجب این امر شوند . این موضوع منجر به کاهش حجم بازدمی فشاری در یک ثانیه () ، نسبت ( ) به ظرفیت حیاتی فشاری (FVC)^[110] و قله جریان بازدمی (PEF) ^[۱۱۱]و همین طور افزایش مقاومت مجاری هوایی می شود .

بسته شدن زودرس مجاری هوایی محیطی منجر به پرهوایی (احتباس هوا^[۱۱۲]) و افزایش حجم باقی مانده (به ویژه در تشدیدهای حاد و در آسم شدید و پایدار) می­ شود. در موارد شدیدتر آسم ،‌کاهش تهویه و افزایش جریان خون ریوی منجر به عدم تناسب تهویه و خونرسانی و پرخونی برونشیال می شود. نارسایی تهویه حتی در بیماران مبتلا به آسم خیلی شدید ، هم ناشایع است و شریانی بر اثر افزایش تهویه کاهش می‌یابد (هریسون ، ۲۰۱۲).

۲-۱-۱-۳-۱-افزایش پاسخ دهی مجاری هوایی

AHR اختلال فیزیولوژیک بار آسم می‌باشد و بیانگر پاسخ بیش از حد منقبض کنندگی برونشی نسبت به محرک های استنشاقی متعدد (که بر مجاری هوایی طبیعی هیچ اثری ندارند) می‌باشد. افزایش) AHR (به تناوب علائم آسم مربوط است ؛ افزایش پاسخ دهی انقباس برونشی در استفاده از تنگ کننده های برونشی مستقیم نظیر هیستامین و متاکولین که باعث انقباض صاف مجاری هوایی می‌شوند، دیده می شود ،‌ولی این موضوع به طور بارز در بسیاری از محرک های غیر مستقیم که منجر به آزاد شدن منقبض کننده های عروقی از ماست سل ها می شود و یا اعصاب حسی را فعال می‌کند ، نیز دیده می­ شود . به نظر می‌رسد که اکثر محرک های علائم آسم شامل آلرژن ها ، ورزش ، هایپرونتیلاسیون ، مه دود (از طریق فعال کردن ماست سل ها)،‌ گردو غبار آزادنده، و سولفور دی اکساید ( از طریق رفلکس کولینرژیک)،‌ به طور غیر مستقیم عمل می نمایند(هریسون ، ۲۰۱۲ .م).

۲-۱-۱-۳-۲- ویژگی های بالینی و تشخیصی

علائم بارز آسم شامل ویزینگ، تنگی نفس سرفه می­باشند که خود بخود و یا با دارو تغییر ‌می‌کنند. علائم ممکن است شب ها بدتر شوند و بیماران معمولاً در ساعت های اولیه صبح بیدار می‌گردند. بیماران ممکن است سختی در پر کردن ریه هایشان از هوا را بیان نمایند. در بعضی بیماران افزایش تولید موکوس وجود دارد، این موکوس به طور معمول چسبنده است افزایش تنفس و استفاد ه از عضلات کمکی تهویه دیده شود . علائم اولیه بیماری ممکن است قبل از حمله وجود داشته باشد، این علائم شامل خارش زیر چانه ، احساس ناراحتی در بین دو کتف و یا ترس غیر قابل توجیه (احساس حادثه بد قریب الوقوع) می‌باشد.

علائم شاخص فیزیکی معمولاً دمی و تا حد زیادتری بازدمی و رونکای در سراسر قفسه سینه می‌باشند و پر هوایی ممکن است وجود داشته باشد . بعضی از بیماران ، به ویژه بچه ها، ممکن است با سرفه های بدون خلط مراجعه کنند ( واریانت سرفه ای آسم) . وقتی آسم تحت کنترل باشد ، ممکن است هیچ نوع یافته فیزیکی غیر طبیعی مشاهده نشود (هریسون ، ۲۰۱۲ .م).

۲-۱-۱-۴-تشخیص

تشخیص آسم ممولاً از روی علائم متعدد و متناوب اسنداد مجاری هوایی آشکار است ، اما معمولاً توسط اندازه گیری عینی عملکردی ریوی تأیید می شود (هریسون ، ۲۰۱۲ .م).

۲-۱-۱-۴-۱-تست های عملکرد ریوی

اسپیرومتری ساده محدودیت جریان هوا را با کاهش مقادیر ( ^[۱۱۳] )، ‌نسبت ( ) ( ) و ( PEF ) تأیید می کند . برگشت پذیریتوسط افزایش بیش از( ۱۲%‌ ) و ( ml 200 ) در میزان ( )،‌ پانزده دقیقه بعد از مصرف – آگونیست کوتاه اثر استنشاقی ، یا در بعضی بیماران بعد از دو تا چهار هفته درمان با کورتیکواستروئیدهای خوراکی (OCS^[114]) (پردنیزون یا پردنیزولون mg40 – ۳۰ در روز) ، تعیین می­ شود. اندازه گیری ( PEF ) ،‌ دوبار در روز ، می‌تواند واریان های با ریتم روزانه انسداد مجاری هوایی را مشخص نماید .

لوپ های حجم – جریان ،‌کاهش قله جریان و کاهش حداکثر جریان بازدمی را نشان می­ دهند. سایر تست های عملکرد ریوی ، به ندرت مورد نیاز می‌باشند، اما پلتیسموگرافی^[۱۱۵] کل بدن، افزایش مقاوم مجاری هوایی را نشان می‌دهد و ممکن است افزایش ظرفیت کلی ریه و حجم باقی مانده را نمایش دهد. انتشار گاز معمولاً نرمال است، اما ممکن است افزایش اندکی در تبادل گاز در بعضی بیماران دیده شود. (هریسون ، ۲۰۱۲ .م).

۲-۱-۱-۴-۲-پاسخ دهی مجاری هوایی

AHR افزایش یافته معمولاً توسط چالش متاکولین یا هسیتامین همراه با محاسبه غلظت محرک که موجب کاهش ( ) تا ( ۲۰% ) می‌گردد، () ، اندازه گیری می­ شود. این عمل به ندرت در کارآزمایی بالینی مفید است، اما می‌تواند در تشخیص افتراقی سرفه مزمن و وقتی که در تظاهر نرمال تست های عملکردی ریوی تردید وجود دارد، به کار گرفته شود. گاهی تست ورزش برای اندازه گیری انقباض برونشی بعد از فعالیت، در صورتی که تاریخچه برجسته ای از ( EIA ) وجود داشته باشد، انجام می شود . چالش آلرژن به ندرت مورد نیاز است و اگر قرار است عوامل شغلی خاصی شناسایی شوند، فقط باید توسط متخصص انجام شود(هریسون ، ۲۰۱۲ .م).

۲-۱-۱-۴-۳-تست های خون

تست های خونی معمولاً کمک کننده نیستند ( IgE ) کل سرم و ( IgE ) خاص در مقابل آلرژن های استنشاقی (RAST)^[116] ممکن است در بعضی بیماران اندازه گیری شوند (هریسون ، ۲۰۱۲٫م).

۲-۱-۱-۴-۴-تصویر برداری

رونتگن گرافی قفسه سینه معمولاً نرمال است ولی در بیماران با بیماری شدیدتر ممکن است پرهوایی ریه ها را نشان دهد. در تشدید ممکن است شواهدی از پنوموتوراکس وجود داشته باشد . سایه ریه^[۱۱۷] معمولاً بیانگر پنومونی یا اینفلتراسیون ائوزینوفیلی در بیماران مبتلا به آسپرژیلوسیس برونکوپولموناری است. ( CT ) با قدرت تفکیک بالا ممکن است مناطقی از برونشکتازی را در بیماران مبتلا به آسم شدید نشان دهد و ممکن است ضخیم شدن دیواره های برونشی وجود داشته باشد، اما این تغییرات برای آسم تشخیصی نیستند. (هریسون ، ۲۰۱۲٫م).

۲-۱-۱-۴-۵-تست های پوستی

تست های پوستی با خراش جزئی (Prick test) در آسم آلرژیک ، نسبت به آلرژن های استنشاقی شایع ، مثبت هستند و در آسم درونزاد، منفی می‌باشند، ولی در تشخیص کمک کننده نیستند . پاسخ های مثبت پوستی ممکن است در قانع کردن بیماران برای انجام دادن سنجش های اجتناب از آلرژن ، مفید باشد (هریسون ، ۲۰۱۲٫م).

۲-۱-۱-۴-۶-نیتریک اکسید بازدمی

(NO ) بازدمی در حال حاضر به عنوان آزمون غیر تهاجمی برای اندازه گیری التهاب ائوزینوفیلی راه های هوایی استفاده می شود سطوح معمولاً افزایش یافته ( NO ) بازدمی در آسم توسط ( ICS ) کاهش می­یابند. ‌بنابرین‏ این آزمون می‌تواند کمپلیانس درمان را ارزیابی کند. همچنین می ­تواند در تشخیص درمان ضد التهابی ناکافی کمک کننده باشد (هریسون ، ۲۰۱۲٫م).

۲-۱-۲-ذهن آگاهی