داشتن هرنوع نقش کشیشی در برگزاری عشای ربانی یا در هر مراسم عبادی عادی؛
برپا کردن آیین‌های فیض بخش یا شبه آیین ها و دریافت نان و شراب مقدس؛
برعهده گرفتن هرگونه مناصب کلیسایی^[۱۵۶]، کشیشی^[۱۵۷]، نقش‌ها یا کارهای حکومتی.
بند ۲: اگرتکفیر^[۱۵۸] اظهار شود یا اعلام شود مجرم:
به سرپیچی از قیود بند ۱، مورد اول متهم شود. عزل شود یا سایر اعمال عبادی به حالت تعلیق^[۱۵۹] درآورده شود، مگر اینکه دلیل جدی خلاف آن وجود داشته باشد؛
هرنوع کارهای حکومتی مطابق با بند ۱، مورد سوم را انجام دهد غیرقانونی است؛
محروم است از منفعت امتیازاتی که در حال حاضر بهره مند است؛
نمی تواند به طور معتبری هرگونه پایگاه، دفتر یا سایر نقش ها را در کلیسا به عهده بگیرد؛
از دست‌دادن عنوان با مزایای هرگونه پایگاه، دفتر، نقش یا وظیفه که درکلیسا اشغال کرده است.
قانون ۱۳۳۲: کسی که تحت تحریم است با ممنوعیت قانون ۱۳۳۱، بند ۱، موارد اول و دوم، ملزم شده است. اگر تحریم تحمیل شده یا شناخته شده باشد، قیود قانون ۱۳۳۱، بند ۲، مورد اول رعایت می‌گردد.
قانون ۱۳۳۳: بند ۱: تعلیقی که می‌تواند تحت تأثیر قرار بدهد فقط کشیش‌ها را ممانعت کردن از:
همه یا برخی از اعمال قدرت نظم؛
همه یا برخی از اعمال قدرت حکومت؛
انجام همه یا برخی از حقوق یا عملکردهای مرتبط با دفتر.
بند ۲: در قانون یا قاعده‌ای ممکن است مقرر شود که بعد از حکمی که مجازاتی را تحمیل یا اعلام می‌کند، شخص محروم نمی‌تواند بطور معتبری اعمال قدرت حکومت نماید.
بند ۳: ممنوعیت هرگز تحت تأثیر قرار نمی‌دهد:
هرنوع دفتر یا قدرت حکومت را که در محدوده کنترل مقام برتری که آن مجازات را ایجاد کرده است نیستند؛
حق اقامتی را که مجرم ممکن است به موجب دفتر داشته باشد؛
حق سرپرستی اموالی که ممکن است به دفتری تعلق داشته باشد که توسط شخص محروم ایجاد شده باشد، اگر مجازات قهری باشد.
بند ۴: تعلیق، دریافت مزایا، مقرری، حقوق ثابت، بازنشستگی و یا چیزهای دیگر، الزام استرداد هرآنچه که بطور غیرقانونی دریافت شده است را ممنوع می‌کند، حتی اگر این از روی حسن نیت باشد.
قانون ۱۳۳۴: بند ۱: میزان تعلیق، درون محدوده‌هایی که در قانون پیشین وضع شده است یا توسط قانون یا قاعده و یا توسط حکم یا رأیی که به موجب آن مجازات تحمیل شده است مشخص می‌گردد.
بند ۲: قانون، اما نه قاعده، می‌تواند تعلیق قهری را بدون تصمیم‌گیری یا محدودیت افزوده ایجاد نماید؛ چنین مجازاتی همه اثرات برشمرده شده در قانون ۱۳۳۳، بند ۱ را دارد.
قانون ۱۳۳۵: اگر مجازات توبیخی، برگزاری آیین‌های فیض بخش یا شبه آیین ها یا اعمال قدرت حکومت را ممنوع کند، تا زمانی که ایماندارانی را که در معرض خطر مرگ هستند را در نظر گرفته است ممنوعیت به حالت تعلیق ضروری است. اگر توبیخ قهری اعلان نشود ممنوعیت نیز به حالت تعلیق درآورده می‌شود تا زمانی شخص مومن درخواست آیین‌های فیض بخش یا شبه آیین ها یا اعمال قدرت حکومت نماید؛ به هر دلیل موجه ایجاد چنین درخواست قانونی است.

فصل دوم: مجازات‌های تنبیهی

قانون۱۳۳۶: بند۱: جدای از دیگرمجازات هایی که قانون ممکن است ایجاد کند مجازات‌های تنبیهی می‌توانند مجرم را برای همیشه و یا برای دوره‌ای معین و یا نامحدود تحت تأثیر قرار دهند، این مجازات‌ها به شرح زیر می‌باشند:

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ممنوعیت خلاف اقامت، یا حکمی به اقامت در محل یا قلمروی خاص؛
محرومیت از قدرت، اداره، نقش، حق، امتیاز، قابلیت، نفع، عنوان یا نشان، حتی از ماهیت صرفاً افتخاری؛
محرومیت در انجام آن چیزهایی که در مورد دوم برشمرده شده است، یا ممنوعیت در انجام شان در داخل یا خارج از محل خاص؛ چنین ممنوعیتی هرگز با تهدید به بی اعتباری نیست؛
انتقال کیفری به یکی دیگر از دفاتر؛
اخراج از ایالت کشیشی.
بند ۲: فقط آن مجازات‌های تنبیهی که ممکن است قهری باشند در بند۱، مورد سوم برشمرده شده‌اند.
قانون ۱۳۳۷: بند۱: ممنوعیت برخلاف اقامت در محل یا قلمروی خاص، می‌تواند کشیشان و ایمانداران را تحت تأثیر قرار دهد. اجازه اقامت در مکانی خاص می‌تواند خادمان غیر دینی و در محدوده سازمان‌های خود، ایمانداران را تحت تأثیر قرار دهد.
بند۲: حکمی که اقامت در مکان یا قلمرو خاصی را تحمیل می‌کند باید از سراسقف ایالتی آن محل رضایت داشته باشد، مگر اینکه امکانش هست که خانه‌ای برای توبه یا طلب بخشایش کشیشان از جمله خارج از اسقف نشینان پدید آورده باشند.
قانون ۱۳۳۸: بند۱: محرومیت‌ها و ممنوعیت‌هایی که در قانون ۱۳۳۶، بند۱، مورد‌های دوم و سوم برشمرده شده‌اند هرگز تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، اختیارات، وظایف، کارها، حقوق، امتیازات، توانایی‌ها، حمایت‌ها، عناوین یا نشان افتخار را که در کنترل مقام برتری که مجازات را ایجاد کرده نیستند.
بند۲: محرومیت از اعمال حکم می‌تواند وجود داشته باشد، اما فقط ممنوعیت خلاف انجام آن یا برخی از اعمالش؛ و نه محروم یت از مدارک تحصیلی دانشگاهی می‌تواند وجود داشته باشد.
بند۳: هنجار وضع شده برای توبیخ‌ها در قانون ۱۳۳۵ در مورد ممنوعیت‌های ذکر شده در قانون ۱۳۳۶، بند۱، مورد سوم مراعات می‌گردد.
فصل سوم: توبه ها^[۱۶۰] و جبران‌های کیفری
قانون ۱۳۳۹: بند۱: وقتی کسی در وضعیت نسبی از ارتکاب جرم قرار دارد یا وقتی، پس از تحقیق، شک و تردیدی جدی وجود دارد که جرم مرتکب شده، سراسقف ایالتی شخصاً یا از طریق دیگری می‌تواند آن شخص را هشدار دهد.
بند۲: در مورد رفتاری که منجر به رسوایی یا اختلال جدی در نظم عمومی می‌شود، سراسقف ایالتی نیز می‌تواند شخص را در یک شیوه مناسب برای شرایط خاص و از آنچه انجام داده هدایت کند.
بند۳: این حقیقت که هشدار یا اصلاحی باید وجود داشته باشد همیشه باید ثابت شود، دست کم از برخی مستندات که در آرشیو مخفی کشیشی نگه داری می‌شود.
قانون ۱۳۴۰: بند۱: تنبیهی که در دادگاه علنی تحمیل شده است، عملکرد برخی کار دینی یا خیریه است.
بند۲: تنبیه عمومی هرگز برای تخلف مخفی تحمیل نمی‌شود.
بند۳: سراسقف ایالتی، با توجه به قضاوت سنجیده خود ممکن است تنبیهاتی را به جبران کیفری هشدار یا اصلاح بیفزاید.

عنوان پنجم: اجرای مجازات‌ها

قانون ۱۳۴۱: سراسقف ایالتی شروع به آیین دادرسی اداری یا قضایی می‌کند برای اعمال یا اعلام مجازات‌ها فقط زمانی که او به آن پی ببرد با اصلاح برادرانه یا توبیخ نه با شیوه‌های مراقبت معنوی، که بتوان رسوایی را به اندازه کافی اصلاح کرد، عدالت برقرار گردد و مجرم اصلاح شود.
قانون ۱۳۴۲: بند۱: هرگاه فقط دلایل، در برابر استفاده از رویه قضایی وجود دارند، مجازات را می‌توان با ابزارهای فوق العاده قضایی تحمیل یا اعلام کرد، در هر مورد، تنبیه‌ها و مجازات‌های کیفری ممکن است با یک حکم به کار برده شود.
بند۲: مجازات‌های ابدی^[۱۶۱] نه می‌توانند از طریق حکم تحمیل یا اعلام شوند، ونه می‌توانند مجازات‌هایی را که قانون یا قاعده‌ای آنها را ایجاد کرده به کار برد، حکم منع شوند.
بند۳: آنچه قانون یا حکم از قاضی با توجه به تحمیل یا اعلام مجازات در دادگاه می‌گوید، با مقام برتری که مجازات را با حکم فراقضایی وضع یا اعلام می‌کند به کار برده شده است، مگر اینکه آن به گونه‌ای دیگر آشکار گردد، یا مگر اینکه تردید از قیودات وجود دارد که فقط با موضوعات آیین نامه‌ای مرتبط هستند.
قانون ۱۳۴۳: اگر قانون یا قاعده‌ای به قاضی قدرت بکارگیری یا عدم بکارگیری مجازات را بدهد، قاضی ممکن است با توجه به آگاهی و تدبیر خود، مجازات را تعدیل کند یا در محل خود حد وضع کند.
قانون ۱۳۴۴: حتی اگرچه قانون ممکن است واژه‌های الزامی را به کار برد، قاضی ممکن است با توجه به آگاهی و تدبیر خود:
به تعویق اندازد وضع مجازات را به زمان مناسب تر، اگر پیش بینی شود که بدی‌های بزرگتری از تنبیه خیلی سریع مجرم بوجود آید؛
پرهیز کند از وضع مجازات یا جایگزین کند مجازات یا حد سبک تری را، اگر مجرم احساس پشیمانی کرده باشد و رسوایی را جبران نماید، یا اگر مجرم می‌باشد یا بطور قابل پیش بینی ای به اندازه کافی توسط مقامات مدنی تنبیه شود؛

بخشی دیگر از توصیههای جسورانه به پادشاه، که در آن، رعایت اعتدال در برخورد با نزدیکان و درباریان و یا به عبارتی دیگر کارگزاران رده بالای حکومت توصیه شده است. کارگزاران اگر از قدرت برتر حکومتی که در کشورهای دارای دموکراسی رئیس جمهور و در کشورهای غیردموکراتیک، پادشاه می باشد، حساب ببرند، دست به طغیان نمیزنند. اگر چه این سخن بیشتر در ادوار کهنتر مصداق داشته ولی در همین ادوار ما نیز اگر پادشاه بتواند از چنان کارفرمایی برخوردار باشد که حد اعتدال را در ترفیع یا تقلیل مرتبه نزدیکان خود رعایت کند، بیشک مایه رضای خاطر مردم و ملت خویش را فراهم کرده است.
« پادشاه باید که خدمتگاران را از عاطفت و کرامت خویش چنان محروم ندارد که یکبارگی نومید گردند و به دشمنان او میل کنند، و چندان نعمت و غنیمت ندهد که به زودی توانگر شوند و هوس فضول به خاطر ایشان راه جوید، و اقتدا به آداب ایزدی کند و نص تنزیل عزیز را امام سازد: و ان من شیء الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا به قدر معلوم، تا همیشه میان خوف و رجا روزگار میگذراند، نه دلیری نومیدی بریشان صحبت کند و نه طغیان استغنا بدیشان راه جوید ان الانسان لیطغی ان رآه استغنی. و بباید شناخت ملک را که از کژمزاج هرگز راستی نیاید و بدسیرت مذموم طریقت را به تکلیف و تکلف بر اخلاق مرضی و راه راست آشنا نتوان کرد. (نصرالله منشی،۱۳۸۳: ۹۶-۹۴).
۵-۴-۱-۱-۷- دوری جستن از چند طبقه رعیت
در شیوه مملکتداری آن گونه که نصرالله منشی توصیه میکند، برپادشاه واجب است که ازچند طبقه دوری جوید، این طبقات کسانی هستند که به نحوی مورد بیمهری پادشاه قرار گرفتهاند و از حوزه کارگزاری پادشاهی کنار گذاشته شدهاند همچنین گاهی لازم است که پادشاه بر اساس طبقهبندی خاص اجتماعی مردم، با آنها رفتار کند. شناخت طبقات مختلف مردم، به پادشاه کمک میکند تا در اداره اموری نظیر عزل و نصبها دچار خبط و خطا نشود در داستان گاو و شیر که از مهمترین و اخلاقیترین بابهای کلیله ودمنه است از زبان خرس که به منزلهی وزیر پادشاه است آمده که: «خرس گفت: در شرع رسوم پادشاهی واجب است بر پادشاه از چند گونه مردم تحرّز و توقّی نمودن و توقّع بدسگالی داشتن، یکی آنکه بیگناهی از کارش معزول کند، دیگر آنکه به دشمن او دوستی ورزد، دیگر آنکه در زیان پادشاه سود خویش بیند دیگر آنکه بسیار خدمت ها بر امید مجازات کرده باشد و جزا نیافته باشد، دیگر آنکه راز پادشاه با نامحرم در میان نهد.» (نصرالله منشی، ۱۳۶۲: ۳۱۳)
۵-۴-۱-۱-۸- در فضیلت محبّت
در کلیله ودمنه، محبت چنان قوی است که میتواند سبب دوستی لاکپشت و مرغابی شود. در داستان «لاکپشت و مرغابی» علاوه بر ارزش محبت به ارزشهای دیگری نیز برمیخوریم. مثلا ارزش همسایگی، آیندهنگری، سکوت و حرف بیوقت نگفتن…
«آوردهاند که در آبگیری دو بط و یکی باخه ساکن بودند و میان ایشان به حکم مجاورت دوستی و مصادقت افتاده. ناگاه دست روزگار غدار رخسار حال ایشان بخراشید و سپهر آینه فام صورت مفارقت بدیشان نمود، و در آن آب که مایه حیات ایشان بود نقصان فاحش پیدا آمد. بطان چون آن بدیدند به نزدیک باخه رفتند و گفت: به وداع آمدهایم، پدرود باش ای دوست گرامی و رفیق موافق.
باخه از درد فرقت و سوز هجرت بنالید و از اشک بسی در و گهر بارید و گفت: ای دوستان و یاران، مضرت نقصان آب در حق من زیادت است که معیشت من بی از آن ممکن نگردد. و اکنون حکم مروت و قضیت کرم عهد آن است که بردن مرا وجهی اندیشید و حیلتی سازید.
گفتند: رنج هجران تو ما را بیش است، و هرکجا رویم اگر چه در خصب و نعمت باشیم بی دیدار تو از آن تمتع و لذت نیایم، اما تو اشارت مشفقان و قول ناصحان را سبک داری، و بر آنچه به مصلحت حال و مآل تو پیوندد ثبات نکنی. و اگر خواهی که ترا ببریم شرط آن است که چون ترا برداشتیم و در هوا رفت چندان که مردمان را چشم بر ما افتد هر چیز گویند راه جدل بربندی و البته لب نگشایی. گفت: فرمان بردارم، و آنچه بر شما از روی مروت واجب بود به جای آوردید، و من هم میپذیرم که دم طرقم و دل در سنگ شکنم .
بطان چوبی بیاوردند و باخه میان آن به دندان بگرفت محکم، و بطان هر دو جانب چوب را به دهان برداشتند و او را میبردند. چون به اوج هوا رسیدند مردمان را از ایشان شگفت آمد و از چپ و راست بانگ بخاست که «بطان باخه میبرند .» باخه ساعتی خویشتن نگاه داشت، آخر بیطاقت گشت وگفت: «تا کور شوید. دهان گشاد بود و از بالا در گشتن. بطان آواز دادند که: بر دوستان نصیحت باشد
نیک خواهان دهند پند ولیک نیک بختان بوند پند پذیر »
(نصرالله منشی، ۱۳۸۶: ۱۱۱)
باب «دوستی کبوتر و زاغ و موش و باخه و آهو» در حقیقت برای تبیین جایگاه محبت و دوستی است. در آغاز باب، رای خلاصه مفاهیم استناط شده خود را از بابهای پیشین یعنی دو باب «شیر و گاو» و «بازجست کار دمنه» اینگونه ذکر میکند: «شنودم مثل دو دوست که به تضریب نمام و سعایت و فتان چگونه از یک دیگر مستزید گشتند و به عداوت و مقاتلت گراییدن تا مظلومی بیگناه کشته شد، و روزگار داد وی بداد، که هدم بنای باری عز اسمه مبارک نباشد، و عواقب آن از وبال و نکال خالی نماند. فلا یسرف فی الفتل انه کان منصورا. اکنون اگر میسر گردد بازگوی داستان دوستان یک دل و، کیفیت موالات و افتتاح مواخات ایشان، و استمتاع از ثمرات مخالصت و برخورداری از نتایج مصادقت. » (نصرالله منشی، ۱۳۸۶: ۱۵۷ ).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

آغاز این باب، توضیح و تفسیر ارزش جایگاه دوستی و اخلاص در آن و نیز دستگیری از دوستان در وقت سختی است. «برهمن گفت: هیچ چیز نزدیک عقلا در موازنه دوستان مخلص نیاید، و در مقابله یاران یک دل ننشیند، که در ایام راحت معاشرت خوب ازیشان متوقع باشد و در فترات نکبت مظاهرت به صدق از جهت ایشان منتظر. »(همان، ۱۵۷ ).
داستان، دربارهی به دامافتادن کبوترانی است که رهبری آنها را کبوتری طوقی بر عهده داشت. کبوتران در دام گرفتار شدند و با وحدت و یکدلی و گوش جان سپردن به فرمان رهبر گروه، دام را از جا کندند و به سوی جنگلی در دوردست پرواز کردند. در جنگل طوقی با پیداکردن دوستش موش، از وی خواست تا بندها را پاره کند و آنها را نجات دهد. موش نیز با نجات کبوتران حق دوستی دیرینه را به جا آورد. پس از نجات کبوتران، داستان با مودت و یاریرساندن موش، لاکپشت، زاغ و آهو ادامه مییابد.
دوفوشه کور مینویسد: «کتاب کلیله و دمنه به درستی یک نصیحه الملوک نموده میشود. تعلیمات عمده آن به روابط بینهایت اخلاقی و سیاسیِ دوستی و دشمنی مربوط هستند. و البته به اندرز هم مربوط میشوند، به این معنی که از یک سو ناظر بر الزام سلطان به اندرزشنوی برای اجتناب از شتابزدگی در تصمیمها و از سوی دیگر ناظر بر الزام او در مورد شناسایی مشاور صالح هستند.
در اینجا هم در مورد صفات دستیار صالحی که سلطان باید به خدمت گیرد و نیز در مورد درس قدیمی اردشیر مبنی بر اینکه هر یک از رعایا را باید در جایگاهی که به هنگام تولد داشته است نگاه داشت، به سلطان اندرز داده میشود و سرانجام مفاهیم: عقل، خوشبختی و سرنوشت رویاروی یکدیگر قرار میگیرند و این نتیجه به دست میآید که عقل عبارت از این است که انسان خود را به دست سرنوشت بسپارد تا به خوشبختی برسد. به این ترتیب درسهای عمده کلیله و دمنه با درسهای «نصیحه الملوکـ»های ابتدایی انطباق مییابند.» (دوفوشه کور، ۱۳۷۷: ۵۷۲ )
محبت موهبتی خدادادی است که در وجود همه حتی حیوانات به ودیعه نهاده شده، این فضیلت آفاتی دارد ازآن جمله؛ نمامی و سخن چینی و دو به هم زنی افراد شرور و خاین؛ باب اول، «حکایت شیر و گاو» (باب الاسد والثور) چنین آغاز میشود: «رای هند فرمود برهمن را که بیان کن از جهت من مثل دو تن که به یکدیگر دوستی دارند و به تضریب نمّام خائن بنای آن خلل پذیرد و به عداوت و مفارقت کشد. برهمن گفت که هرگاه که دو دوست به مداخلت شریری مبتلا گردند هر آینه میان ایشان جدایی افتد » (نصرالله منشی، ۱۳۸۶ :۵۹)
«زینهار تا ملک سخن او التفات نکند و افسون او را در گوش جای ندهد، چه بر دوستان ناآزموده اعتماد کردن از حزم دوراست، تا دشمن مکار چه رسد! قال النبی علیهالسلام: ثق بالناس رویدا. » (همان:۲۱۳)
در مرزباننامه، داستان شهریار بابل با شهریار زاده، ماجرای دوستیای رانقل میکند که در آن دوست مورد اعتماد به عهد خود وفا نمیکند. در پایان داستان، شهریار بابل میگوید: «این فسانه از بهر آن گفتم تا اگر دوستی تو با او از قبیلِ دوستی چنین قبایلی است، مرا بدو نسپاری . ملک گفت : دوستی ما از این معانی دور است . » (وراوینی، ۱۳۸۳: ۱۴۳)
در ادامه، شهریار گونهای دیگر از دوستان را توصیف میکند: «… نوعی دیگر از دوستان آنهایند که چون بلائی نازل شود، مرد به ابتلاء دوستان آزادیِ خویش طلبد، چنانکه آن مردِ آهنگر کرد با مسافر . » (همان) و آنگاه، داستان آهنگر با مسافر را نقل میکند.
نحوهی دوستیابی و بیارزش شمردن مادیات در دوست یابی از اساسی ترین نکات اخلاقی ست که خطاب به پادشاه بیان شده ولی مثل بیشتر اخلاقیات این دو کتاب سیاست نامه عموم مردم را شامل میشود.
«رای هند گفت برهمن را …. بازگوی داستان دوستان یکدل و یاران موافق و کیفیت موالات و افتتاح موأخات ایشان و استمتاع از ثمرات مخاصمت و برخورداری از نتایج مصادقت » (منشی، ۱۳۸۶ : ۱۵۷) پس از آن یک سلسله داستان نقل میشود که قهرمان آنها موش است. دلبستگی موش به جانوران گرفتار در دام صیاد از آنجا در لوح جان او نقش بسته بود که به تجربه به بیهودگی ارزش پول برای دوستیابی پیبرده بود و نیز بدان روی بود که بر اثر تجربه به فضیلت قناعت دست یافته بود. (همان :۱۵۷ تا ۱۹۰)
موضوع حکایات بعد این کتاب در زمینه دوستی، به ترتیب عبارت است از:
-دشمنی در لباس دوستی ( همان :۱۹۱ تا ۲۳۷).
– حفظ دوستی که باید با تیزهوشی و کشف به هنگام نقاط ضعف دوست تحقق یابد (همان، :۲۳۸ تا ۲۵۹)
– دوستییی که نبایست به سبب خشم و هیجان و بیفکری رشته آن گسسته گردد (همان :۲۶۰ تا ۲۶۵)
-بیثباتی دوستیها و دشمنی که مرد عاقل را برآن میدارد که با دشمن خود دوستی بورزد تا در هنگام مناسب از آن بهره ببرد (همان: ۲۶۶ تا ۲۸۱ )
-دوستی پنهان در دل دوستی که مورد اهانت قرار گرفته و دلآزرده شده است. (همان :۲۸۲ تا ۳۰۳).
۵-۴-۱-۱-۹- نیکخویی
بزرگترین نتیجهی عقل وخرد نیکخویی است. در قرآن از خُلق نیکوی پیامبر نیز یاد شده «تو صاحب اخلاق عظیم و برجسته‏اى هستى» (و انک لعلى خلق عظیم)^[۱۱]. که این نشانگر این نکته است که خلق نیکو از مهمترین فضایل اخلاقی حاکم و رهبر باید باشد چون خوی نیکو از خرد سرچشمه می گیرد پادشاهی که دارای این فضیلت باشد دارای عقل و خرد کافی و وافی میباشد.
تسلسل خرد، نیکخویی و عدل و راستی درکتابهای مرزباننامه و کلیله و دمنه به عنوان اجزای تفکیکناپذیر حاکم آمده است پادشاه بیخرد دارای اخلاقی زشت و نکوهیده میباشد. تندخویی او نشان دهندهی کم خردی و بیعقلی اوست.
تنها پادشاه به نیکخویی فراخوانده نشده، بلکه اصل نیکخویی اصلی جهانشمول است که عامه مردم را در بر میگیرد .
از منظر وراوینی بخردان، دارندگان خوی نیک هستند. «پاکیزه‏ترین گوهری که از عالم وحدت با مرکبّات عناصر پیوند گرفت، خرد است و بزرگ‏ترین نتیجه‏ای از نتایج خرد، خوی نیکوست.» (وراوینی، ۱۳۸۳: ۲۸ )
نکته مهم در کلام مرزبان، این است که اگر خوی نیکو و مدارای سیاسی در حاکم نباشد، هیچ رفتار و برنامه مطلوب سیاسی و اجتماعی و فرهنگی(سنّت محبوب و شرعت مرغوب) نهادینه و محقق نخواهد شد. تنها در پرتو نقد و نظر مداوم، امکان تحقق عدالت و راستی هست. از آن مهم‏تر، اصلاح یکایک افراد جامعه، به اصلاح حاکم و حکومت وابسته است. امنیت و بهداشت(امن و سلامت) برای همه افراد به عدالت و راستی بستگی دارد و عدالت و راستی منوط به وجود انتقاد و نصیحت است. «پادشاه چون نیکو خوی بود، جز طریق عدل و راستی-که از مقتضیات اوست- نسپرد، و الاّ سنّت محبوب و شریعت مرغوب ننهد. و چون انتهاج سیرت او بر این منهاج باشد، زیردستان و رعایا در اطراف و زوایای ملک، جملگی در کنف امن و سلامت، آسوده مانند و کافه خلق به اخلاق او متخلق شوند.» (همان، ۲۸).
۵-۴-۱-۱-۱۰- خردورزی و دانشاندوزی
در احادیث عرفانی آمده است که : «اوّلَ ما خلق الله العقلَ : نخستین چیزی که پروردگار آفریده است همانا عقل میباشد»گوهر یکتایی که آدمیان را ازدیگر جانداران متمایز میکند و به آنان قدرت تشخیص خوب از بد و خیر از شر را داده عقل و خرد است. خرد سرچشمه اخلاقیات است خرد به انسان میفهماند که چه چیزی ارزش و چه چیزی ضدارزش است او را تا مرتبه اعلی بالا میبرد و از ملائکه برتر میسازد، خرد زیربنای کلیه امور مملکتداری است. در نهجالبلاغه آمده است:«…وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: لا مالَ ‏أَعْوَدُ مِنَ الْعَقْلِ، وَ لا وَحْدَهَ أَوْحَشُ مِنَ ‏الْعُجْبِ‏، وَ لا عَقْلَ کَالتَّدْبِیرِ… و درود خدا بر او فرمود: سرمایه‏اى از عقل سودمندتر نیست، و تنهایى ترسناکتر از خودبینى، و عقلى چون دوراندیشى..»^[۱۲]
از نظر مرزباننامه کسانی که با چشم راستبین خرد به جهان بنگرند راه حل برخورد با آن و غلبه و استیلا بر آن را میفهمند: «…و رنج به تحصیل دانش بر تا روزگارت بیهوده صرف نشود که دنیا همه قارورهای است در این قارورهی شفاف گرفته . اگر کسی به چشمِ راست بین خرد دور نگرد، مزاجِ او بشناسد و بداند که آنچه در عاجل او را به کار آید، دوست است و آنچه در اجل منفعتِ آن را زوال نیست، دانش . » (وراوینی، ۱۳۸۳: ۱۶۲).
از نظر مرزباننامه، عقل (به جای مغز) حاکم حقیقی تن است: «… و بدان که تو را عقل بر هفت ولایت تن امیر است و حس، معین عقل و شهوت خادم تن مگذار که هیچ یک قدم از مقام خویش فراتر نهند.» (همان، ۲۰۳).
نصرالله منشی در دیباچهاش بر کتاب کلیله و دمنه بر ارزش خردورزی صحه میگذارد و بر آن است که به وسیلهی این کتاب میتوان کمال خرد را ملاحظه نمود: «…و به دین کتاب کمال خرد و حصافت او میتوان شناخت و آن جادویها که بیدپای برهمن کرده است در فراهم آوردن این مجموع و تلفیقات نغز عجیب و وضعهای نادر غریب که او را اتفاق افتاده است از آن ظاهرتر است که هیچ تکلف را در ترکیب آن مجال وضعی تواند بود. چه هر که از خرد بهرهای دارد فضیلت آن بر وی پوشیده نگردد و آنکه از جمال عقل محجوب است خود به نزدیک اهل بصیرت معذور باشد .
نور موسی چگونه بیند کور ؟!
نطق عیسی چگونه داند کر ؟! »(نصرالله منشی، ۱۳۸۶: ۲۴)
از نشانه های خردمندی این است که انسان خردمند بر هر کسی اعتماد نکند به ویژه آنکه طرف مقابل؛ ماری زهرآگین، جانور درندهی گرسنه، پادشاهی بیرحم و یا حاکمی بیدین باشد.
«… گفت: ثقت خردمندان به چهارکس مستحکم نگردد: ماری آشفته، و ددی گرسنه، و پادشاهی بیرحمت، و حاکمی بیدیانت.» (همان، ۳۸۵ ).
در مرزباننامه به ویژگیهای خردمند با دیدگاه فلسفی اشاره شده است، در آنجاییکه دیو از دینی پرسید: «خردمند در میان مردم کیست؟ دینی گفت: آنکه چون بر او ستم کنند مقام احتمال بشناسد و تواضع با فرودستان از کرم داند، عفو به وقت قدرت واجب شناسد و کار جهان فانی آسان فراگیرد…» (وراوینی، ۱۳۸۳: ۲۶۹).
در باب بوف و زاغ، زاغ پس از شنیدن سخنان پندآمیز بوف، سخنانی با خویش میگوید که در آنها، ویژگیهای رفتاری خود را با محک خرد میسنجد از این لحاظ در حقیقت، سخنان او، مبین ویژگیهای خردمندان در هنگام آزمونهای بزرگ است:
«…خردمند اگر به زور و قوت خویش ثقت تمام دارد تعرض عداوت و مناقشت جایز نشمرد، و تکیه بر عدت و شوکت خویش روا نبیند. و هرکه تریاک و انواع داروها به دست آرد به اعتماد آن بر زهر خوردن اقدام ننماید.
و هنر در نیکو فعلی است که به سخن نیکو آن مزیت نتوان یافت، برای آنکه اثر فعل نیک اگر چه قول از آن قاصر باشد در عاقبت کارها به آزمایش هرچه آراسته تر پیدا آید. باز آنکه قول او بر عمل رجحان دارد ناکردنیها را به حسن عبارت پساواند و در چشم مردمان به حلاوت زبان بیاراید اما عواقب آن به مذمت و ملامت کشد.
و من آن راجح سخن قاصر فعلم که در خواتم کارها تامل شافی و تدبر کافی نکنم، و الا از این سفاهت مستغنی بودم و اگر خرد داشتمی نخست با کسی مشورت کردمی و پس از اعمال فکرت و قرار عزیمت فصلی محترز مرموز چنانکه او منزه بودی بگفتمی، که در مهم چنین بزرگ بر بدیهه مداخلت پیوستن از خرد و کیاست و حصافت و حذاقت هرچه دورتر باشد. هرکه بی اشارت ناصحان و مشاورت خردمندان درکارها شرع کند در زمره شریران معدودگردد، و به نادانی و جهالت منسوب شود، چنانکه سید گفت علیهالسلام: شرار امتی الوحدانی المعجب برایه المرائی بعمله المخاصم بحجته. و من باری بینیاز بودم از تعرض این خصمی و کسب این دشمنی. » (نصرالله منشی، ۱۳۸۶: ۲۱۰).
در میان دشمنان خردمندان و کسانی که خردمندان از آنها نفورند، دروغگویان نیز یافت میشوند: «…ملک گفت: ما را با تو پس از این کاری نماند، ای بلار! گفت: خردمندان را با شش کس آشنایی نتواند بود: … و دروغزنی که به رای خود اعجاب نماید، …» (همان، ۳۸۸).

شدت دلبستگی و وابستگی مادر به فرزند، گاه محک آزمودن مادر در کفر و ایمان می‌شود؛ چنان‌که در ماجرای شکنجه شدن مسیحیان توسط وزیر جهود می‌خوانیم که آتشی عظیم برپا کردند تا مسیحیانی را که در مقابل بت حاضر به سجده نبودند، در آتش افکنند. زنی را آوردند و طفل از آغوش او برگرفته در آتش افکندند. ترسید و دل از ایمان برکند و خواست به بت سجده کند. طفل به سخن در آمد که مادر من اینجا در امان هستم و خوشم. در آتش درآ تا برهان حق را ببینی. بدین گونه مهر فرزند محک ایمان مادر و محل الهام و تفضل الهی واقع گشت. مولانا در حکایت دیگری هم به ایمان آوردن زن به یمن مادر بودن و به واسطه‌ی فرزند وی اشاره کرده‌است . او می‌گوید زنی از کافران به قصد امتحان پیامبر(ص) نزد حضرتش آمد. کودک دو ماهه‌ی او در آغوشش گویا گشت و بر پیامبری محمد(ص) شهادت داد. مادر در خشم شد. پیامبر با طفل سخن گفت و سرانجام از بهشت حنوط آمد که نمادی از بوی عالم غیب است و دماغ طفل و مادر آن بو را کشیده ایمان آوردند .
در نظر مولانا که البته الهام گرفته از تعالیم آسمانی است، مادر‌بودن زن صرف‌نظر از زحماتی که برای بزرگ کردن طفل متحمل می‌شود نزد خدا مأجور و منظور است. وی از زنی حکایت می‌کند که فرزندان بسیاری به دنیا آورده بود، اما همه‌ی آنها پس از مدت کوتاهی مرده بودند. آن زن نزد خدا فراوان نالید و شبی باغ بهشتی بی‌نظیری در خواب دید که بر سر در آن نام وی نوشته بود. ندا آمد که این در پاداش جانبازی صادقانه‌ای است که وی از خود نشان داده‌است و مرگ فرزندان از آن جهت بوده که وی بیش از پیش روی به خدا آرد. زن مزبور سپس فرزندان مرده‌ی خود را یک به یک در باغ یافته، به درگاه حق اعتراف کرد و:

«گفت از من گم شد از تو گم نشد بی دو چشم غیب کس مردم نشد»
(مولوی ، ۱۳۷۰،د۳،ب۳۴۱۷ : ۱۵۹)
ملاحظه می‌شود که در این حکایت، زحمات اولیه‌ی مادر شدن و بخصوص دوران حمل و سپس تحمل اندوه مرگ فرزند مایه‌ی پاداش زن شده‌است. در قرآن کریم نیز وقتی از احترام به والدین و ارج نهادن به مادر سخن می‌رود، از حق مادری و سختی حاملگی و شیر دادن صحبت می‌شود نه از زحمات دیگری که مادر برای بزرگ کردن فرزند می‌کشد؛ آن زحمات، خود حق بزرگ دیگری است که مادر بر فرزند خود دارد؛ چنان‌که گویند کسی نزد پیامبر(ص) آمد و گفت: مادرم پیر و خرفت شده‌است. به دست خویش طعامش می‌دهم و برای قضای حاجت بر دوشش می‌گیرم و طهارتش می‌کنم، آیا حق وی گزارده باشم؟ پیامبر فرمود: از صد یکی نگزارده باشی.
به دلیل مقام والا و قدسی مادر، پیامبر فرموده‌است که بهشت زیر پای مادران است: «الجنه‌ی تحت أقدام الأمهات»(شاکربرخوردار:۲۳۹).مولانا در شعر خود به این حدیث نبوی اشاره کرده‌است که «زیر پای مادران باشد جنان».اما به معنای ایهام آلود آن هم نظر‌دارد. در عربی جمع جنه‌ی به معنی بهشت، جنان (به کسر جیم) است، اما جنان (به فتح جیم) دل و قلب معنی می‌دهد. مولانا مصرع مذکور را در میانه‌ی بحث دل و ارزش آن نزد خدا آورده از قول خداوند می‌گوید: تو دل خود را به پیشگاه من هدیه آور که من به تو و شایستگی تو نگاه نمی‌کنم، بلکه به دل تو و ارزش آن نگاه می‌کنم. در ارزش و مقام دل همین بس که جایگاه او زیر پای مادران است.
«ننگرم در تو، در آن دل بنــــگرم تحفـــه او را آر ای جان بردرم
با تو او چون است هستم من چنان زیر پای مادران باشــــــد جنا»
(مولوی ، ۱۳۷۰،د۵،ب۸۸۵ : ۴۸)
مثنوی عرصه‌ی تبیین غایات زندگی و میدان تربیت مریدان مولوی است. به عبارت دیگر، مولانا از سویی واقعیت‌ها و حقایق عالم را با جهان‌بینی عرفانی خویش تفسیر می‌کند و از سوی دیگر روش عملی زندگی در چنین عالمی را به مخاطبان خود می‌آموزد و در واقع پیوندی میان زمین و آسمان ایجاد می‌کند. خانواده از مهمترین عرصه‌ها‌یی است که این معنا را می‌توان در آن پی‌گرفت. از دیدگاه مولانا قداست پیوند زناشویی و پایبندی زن و شوهر به یکدیگر نمادی از پایبندی انسان به عهد «الست» و عشق ازلی خداوند است و نقطه‌ی مقابل آن، روابط سست و متزلزل فحشا و هرزگی است که پذیرفتنی نیست:
«اول و آخر تو عـشق ازل خواهد بود چون زن‌فاحشه هر‌شب تو دگر‌شوی مکن»
(مولوی ، ۱۳۷۶ ، غ۱۹۹۲ :۷۵۰)
از همین دیدگاه، عشق و محبت زن، انگیزه‌ی زحمات طاقت فرسای مردان در فعالیت‌ها‌ی روزانه است: خارکش. حمال، آهنگر، دکان‌دار، تاجر، نجار و … همگی به خاطر دلبر خانه نشین خود زحمت می‌کشند تا شبانگاه در کنار او از خستگی‌ها‌ی روز بیارامند:
«ای بسا از نازنیــنان خارکــش بر امــــــید گلعــــذار ماه وش
ای‌بسا حمال گشته‌پشــت ریش از برای دلبــــر مـه روی خویش
کرده آهنـگر جمــال خود سیاه تا که شب آید ببــــوسـد روی‌ماه
خواجه تا‌شب بر‌دکانی چارمیخ زانکه سروی‌در دلش‌کرده‌ست بیخ
تاجری دریا و خشکی می رود آن به مهـــــر خانه شینی می‌دود
هـر که را با مرده سودایی بود بر امیـــــــــد زنده سیمایی بود
آن دروگر روی آورده به‌چوب بر امید خـــدمت مه روی خوب»
(مولوی ، ۱۳۷۰،د۳،ب۵۴۲ : ۳۱)
این دلبران زنده سیما انگیزه‌ی شیرین آن زحمات جان‌فرسا هستند و به زندگی مردان گرما و معنا می‌بخشند. البته نباید از این نکته غافل بود که نگرش عارفانه، غایت زندگی را به‌ایشان محدود نمی‌کند. اینان زندگان این جهانی‌اند و روزی به کاروان مردگان پیوسته، انس زندگانی را با خود خواهند برد. چاره چیست؟ باید غایت‌ها را تعالی بخشید و به خاطر زنده‌ای زندگی کرد که مرگ نداشته باشد:
«بر امیــد زنده‌ای کن اجتـــهاد کو نگردد بعد روزی دو جماد»
(مولوی ، ۱۳۷۰،د۳،ب۵۴۶ : ۳۲)
مولانا معتقد است که هر آنچه انسان بدو عشق می‌ورزد، عاریه‌ای از اوصاف الهی دارد که البته جاودانه نیست ؛ همچون تابش خورشید است که اصل آن‌را باید در خورشید جست. لذا مهر دلبران را باید به اصل آن یعنی عشق الهی پیوند داد تا زندگی انسان گرمای حقیقی را بیابد.
مولانا برخلاف سعدی معتقد است که در زندگی باید به یک زن اکتفا کرد. وی این مسأله را از سه منظر می‌نگرد:
الف) از منظر نظام آفرینش و رابطه‌ی انسان و پروردگار که زندگی زناشویی نمادی از آن است (رابطه نمادین، رابطه‌ی دلالی مبتنی بر تشابه است.) خداوند مشتری جان بندگان است و دوست ندارد که بنده به مشتریان متعدد میل کند. از این رو بندگان نباید پذیرای دیگری باشند:
«مشتــــری ماست الله اشتـــری از غـــم هر مشتری هین برترآ
مشتریی‌جو که جـــویان تو است عالــم آغـــاز و پایان تو است
هین‌مکش هر‌مشتری‌را تو به‌دست عشقبازی با‌دو معشوقه بد است»
(مولوی ، ۱۳۷۰،د۵،ب۱۴۶۷ : ۷۵)
عشاق واقعی در عالم انسانی هم شاهد این حقیقت‌اند که رسم توحید، پرداختن به معشوقی یگانه است:
«چو وحدت است عزبخانه‌ی یکی گویان تو روح را زجُـزِ حق چرا عزب نکنی
تو‌هیچ مجنون دیدی که‌با دو‌لیلی ساخت؟ چرا هوای یکی روی و یک غبب نکنی؟»
(مولوی ، ۱۳۷۶ ، غ۳۰۶۱ :۱۱۳۳)
ب) از منظر خود مردان که معمولاً رفتن در‌پی زنان متعدد، ناشی از حرص و شهوت ایشان است که صفتی مذموم و ناپسند است:
«جانی‌است تو را ساده، نقش تو‌از آن زاده در ساده‌ی‌آن بنگر کان ساده چه‌تن دارد
آیینه جان را بین هم ساده و هم نقــشین هر دم بت نو سازد گویی که شمن دارد
گه جانب دل باشد، گه در غم گِل باشد ماننده‌ی آن مردی کز حرص دو زن دارد»
(مولوی ، ۱۳۷۶ ، غ۶۲۷ :۲۶۷)
ج) از منظر آزار روحی و رنجش زنانی که شوهرانشان به زنان دیگر میل می‌کنند؛ زیرا همچنان‌که خداوند در قرآن مجید یاد کرده است،مرد هرگز نمی‌تواند میان زنان خود عدالت را برقرار سازد و طبعاً به یکی بیشتر تمایل خواهد داشت:
«هر آنکو صبر کرد ای دل ز شهوت ها درین منزل
عوض دیدست او حاصل به جان زان سوی آب و گل
چو شخصی کو دو زن دارد یکی را دل شکن دارد
بدان دیگر وطن دارد که او خوشتر بُدش در دل»
(مولوی ، ۱۳۷۶ ، غ۱۳۴۰ :۵۲۱)
به خصوص اگر زنی، مادر فرزندان مرد باشد، به لحاظ زحماتی که در مقام مادری کشیده است، از دیدگاه مولانا سزاوار چنین آزاری نیست:
«مادر فرزند را بس حقّ ها ست او نه در خوردِ چنین جور‌و‌جفاست»

Addams (2000). Carpinetti(2007) . Aziz and noorhashem . Porter (1990)

سابقه تاریخی در صنعت مورد نظر

قاسمی ۱۳۸۸

تعداد بنگاه ها برای ایجاد خوشه

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

قاسمی ۱۳۸۸

سطح اعتماد بین بنگاه ها

Aziz and noorhashem. Carpinetti(2007). Chiffdeau(2007). Christian (2001). Eisingerich (2010) .

محیط زیست

قوانین و مقررات حفظ محیطزیست

Ketels, C. (2007).. گزارش سازمان صنایع کوچک

سیستم های تصفیه فاضلابو جلوگیری از آلودگی

گزارش سازمان صنایع کوچک

دولت

مشارکت دولت و بخش خصوصی در تامین اعتبار برنامه های توسعه

پورتر(۱۹۹۰). همفری و اشمیتز( ۱۹۹۵). پایک. یونیدو (۲۰۰۳)

سیاست های تجاری دولت (محدودیت واردات ، تشویق صادرات و ..)

Kuchiki (2005). Porter (1990). Karaev (2007)

سیاست های حمایتی منطقه ای دولت ( حمایت از سرمایه گذاری در یک منطقه خاص، تخفیف مالیات برای یک منطقه و ..)

Karaev (2007). Eisingerich (2010)

۲-۹-۲ معرفی مولفه های مطرح شده در پژوهش
نیروی انسانی
بر اساس تعریف ، ماهیت و ویژگی یک خوشه صنعتی بگاه های عضو خوشه هر یک دارای نیروی انسانی هستند که باید اثرات وجودی آنها بر سایر بنگاه ها نیز ملموس باشد. لذل باید از ویژگی ها و توانمندی هایی برخوردار باشند تا بنگاه ها بتوانند در قالب فضای همکاری و هماهنگی محلی ویژگی های یاد شده نیروی انسانی را به اشتراک بگذارند. یقیناً در تدوین استراتزی خوشه بندی برای یک منطقه ، آگاهی از توانمندی و مهارت نیروی انسانی بنگاه هایی که پتانسیل خوشه ای شدن را دارند می تواند در حرکت به سمت ساختار مطلوب خوشه صنعتی و رسیدن به مزایای ناشی از خوشه موثر باشد. بر این اساس باید بتوان مهارت نیروی انسانی هر بنگاه و نهایتاً تمام بنگاه ها تعریف کرده و اندازه گیری نمود. با توجه به نکات فوق و صرف نظر از اینکه یک بنگاه در چه صنعتی فعالیت می کند می توان برخی مشخصه های مثبت نیروی انسانی را تعریف کرد که وجود هر یک از مشخصه ها یا ترکیبی از آنها برای تمامی پرسنل این اطمینان را ایجاد می کند که بنگاه مورد نظر قادر خواهد بود در فضای همکاری و هماهنگی جمعی از حیث نیروی نقش مورد انتظار خود را ایفا کند ( Nadvi et al, 2004).
در این پزوهش به منظور ارائه تصویری روشن از وضعیت نیروی انسانی و قابلیت استفاده از واحد های موجود ، نیروی انسانی را از نظر توانمندی و … به بخش های مختلف تفکیک نموده ایم.
بازایابی و تقاضا
از آنجا که یکی از اهداف مهم تشکیل خوشه های صنعتی فراهم آوردن زمینه حضور موثر و جمعی واحد در بازارهای منطقه ای ، ملی و فراملی است. لذا شناسایی سیستم کنونی دسترسی به بازار در خصوص واحدهای مورد مطالعه الزامی است ( رابلوتی،۱۳۸۲). همچنین شرایط تقاضای داخلی تقریباً در هر صنعتی تاثیرگذار می باشد. این تاثیرگذاری و کارامدی استاتیک می تواند از طریق تاثیر بر روی اقتصاد فروش باشد.
شبکه تامین
شبکه ای از سازمان ها که با ارتباطی بالادستی به پایین دستی ، در فرایند ها و فعالیت هایی درگیرنده و به صورت محصولات و خدمات ارائه شده به مشتری نهایی ، تولید ارزش می کند شبکه تامین نام دارد(هارتموت اشتدلر و کریستوف کیگلر^[۱۲۳]،۱۳۸۶). به طور وسیع تر یک شبکه تامین شامل دو یا چند سازمان است که از نظر قانونی از هم جدا بوده و توسط جریان های مواد، اطلاعات و مالی به هم مرتبط هستند. این سازمان ها می توانند شرکت هایی باشند که قطعات ، اجزای تشکیل دهنده و محصولات نهایی تولید می کنند و حتی فراهم کنندگان خدمات لجستیک و خود مشتری نهایی را در بر گیرند ( هارتموت اشتدلر و کریستوف کیگلر، ۱۳۸۶).

پژوهش عبارتست از برر سی و مطالعه منظم ،کنترل شده و آزمایشی قضیه های فرضی در باره روابط احتمالی بین پدیده های طبیعی بادید گاه انتقادی(مزدوری ،۱۳۸۸).
تحقیق به عنوان فرآیندی پژوهشی در درست ترین شکل خود واجد دو شرط است:
۱)کنترل دقیق :شرطی که مانع تاثیر عوامل نامربوط و مزاحم می شود.
۲)نمونه گیری صحیح:شرطی که یافته های پژوهشی را قابل بسط و تعمیم می سازد.
پژوهش به طور کلی بر کشف اصول عمومی و کلیتها تاکید داردو ویژگی کلی مجموعه مورد بررسی ،مجموعه های کوچک تر موجود در آن را به دست می دهد.پژوهشگر می داند که چه چیزهایی در باره موضوع مورد تحقیق او روشن است و کار خود را از همان نقطه با برنامه ریزی دقیق آغاز می کند.بنابراین اهداف تحقیق را بصورت زیر خلاصه می نماییم .

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

هدف اصلی ازانجام این پژوهش، تاثیر استراتژی های تحول بر اثر بخشی سازمانی است که شهرداری کاشان به عنوان مورد مطالعه این پژوهش انتخاب و داده های مورد نیاز برای سنجش فرضیات و تامین اهداف پژوهش از این بخش تهیه میگردد. این تحقیق دارای یک هدف اصلی و شش هدف فرعی میباشد که عبارتند از:
۱-۵-۱)هدف اصلی :
۱-بررسی تاثیر استراتژی های تحول بر اثر بخشی سازمانی .
۱-۵-۲)اهداف فرعی :
۱-بررسی تاثیر استراتژی تحول از بعد اهداف بر اثر بخشی سازمانی.
۲-برررسی تاثیر استراتژی تحول از بعد ارتباط بر اثر بخشی سازمانی.
۳-بررسی تاثیر استراتژی تحول از بعدساختار بر اثر بخشی سازمانی.
۴-بررسی تاثیر استراتژی تحول از بعدرهبری بر اثر بخشی سازمانی.
۵-بررسی تاثیر استرات‍ژی تحول از بعد پاداش بر اثر بخشی سازمانی .
۶-بررسی تاثیر استرات‍ژی تحول از بعد مکانیسم های مفید بر اثر بخشی سازمانی .
۱-۶)سوالات پژوهش
در این تحقیق که در شهرداری کاشان مورد بررسی قرار می گیرد ،به دنبال پاسخگویی به این سوال هستیم که:
آیا استراتژی های تحول بر اثر بخشی سازمانی در شهرداری کاشان اثر معناداری دارد؟
و دیگر سوالات به شرح ذیل می¬باشد:
۱-آیا استراتژی تحول از بعد اهداف بر اثر بخشی سازمانی تاثیرگذار می¬باشد؟
۲-آیا استراتژی تحول از بعد ارتباط بر اثر بخشی سازمانی تاثیرگذار می¬باشد؟
۳-آیا استراتژی تحول از بعدساختار بر اثر بخشی سازمانی تاثیرگذار می¬باشد؟
۴-آیا استراتژی تحول از بعدرهبری بر اثر بخشی سازمانی تاثیرگذار می¬باشد؟
۵-آیا استرات‍ژی تحول از بعد پاداشی بر اثر بخشی سازمانی تاثیرگذار می¬باشد؟
۶-آیا استرات‍ژی تحول از بعد مکانیسم های مفید بر اثر بخشی سازمانی تاثیرگذار می¬باشد؟
۱-۷–فرضیات تحقیق
۱-۷-۱)فرضیه اصلی :
استراتژی های تحول براثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۱-۷-۲)فرضیه های فرعی :
۱.استراتژی تحول از بعد اهداف بر اثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۲.استراتژی های تحول از بعد ارتباط بر اثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۳.استراتژی های تحول از بعد ساختار بر اثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۴.استراتژی های تحول از بعد رهبری بر اثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۵.استراتژی تحول از بعد پاداش بر اثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۶.استراتژِ های تحول از بعد مکانیزم های مفید بر اثر بخشی سازمانی اثر معناداری دارد.
۱-۸)متغیر های پژوهش
۱-۸-۱)متغیر مستقل
در این پژوهش متغیر های مستقل عبارتنداز: اهداف ،ساختار،پاداش ،مکانیزم های سازمانی،روابط و رهبری .
۱-۸-۲-متغیر وابسته
در این پژوهش متغیر وابسته اثر بخشی سازمانی می باشد.
۱-۸-۳)متغیر تعدیل کننده
سابقه کار،سن،جنس،تحصیلات
۱-۹)جامعه آماری و قلمرو پژوهش .
قلمرو این پژوهش شامل سه بعد قلمرو زمانی ،مکانی و موضوعی است که مورد بررسی قرار گرفته است.جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران و سرپرستان شهرداری کاشان می باشند.
۱-۹-۱)قلمرو موضوعی
در این پژوهش به بررسی تاثیر استراتژی های تحول بر اثر بخشی سازمانی در شهرداری کاشان پرداخته می شود.
۱-۹-۲)قلمرو مکانی
قلمرو مکانی پژوهش شهرداری کاشان می باشد.