۲-۷-۲-انواع شرکت های برخوردار از مسئولیت محدود در حقوق انگلیس
۲-۷-۲-۱-شرکت های با مسئولیت محدود به سهام خاص[۳۲]
شرکت های با مسئولیت محدود به سهام خاص از پرطرفدارترین و رایج ترین انواع شرکت در دنیا محسوب می‌شوند. این شرکت‌ها دارای شخصیت حقوقی مستقل و نیز تمامی حقوق افراد حقیقی هستند. بدین معنا که این شرکت‌ها می‌توانند همانند افراد حقیقی تجارت کنند، عقد قرارداد کنند، مالیات بپردازند، از افراد و اشخاص شکایت کنند و یا از آن ها در دادگاه شکایت شود. عمده ترین مزیّتی که این شرکت‌ها برای شرکای فراهم می‌کند، مسئولیت محدود آن ها است. بدین معنا که اگر اتفاق ناخواسته ای برای شرکت رخ دهد و شرکت از باز پس دادن کل و یا قسمتی از دیون خود ناتوان شود، صرفاً به میزان دارایی شرکت و ارزش سهام آن مکلّف به بازپرداخت دیون خواهد بود. از این رو ممکن است بانک‌ها برای اعطای وام به شرکت‌های با مسئولیت محدود ضمانت شخصی سهامدران شرکت را نیز طلب می‌کنند. زمانی که شرکت‌های با مسئولیت محدود به سهام خاص در اداره ثبت شرکت‌ها ثبت می‌شوند، اسم شرکت به عنوان بخشی از دارایی آن محسوب گشته و شرکت‌های دیگر نمی توانند تحت آن اسم فعالیت تجاری کنند(ماده ۶۶ ق.ش). همچنین این شرکت‌ها موظّفند در انتهای نام خود از حروف اختصار Ltd استفاده کنند و استفاده از دیگرحروف اختصاری برای کلیه شرکت‌های خصوصی با مسئولیت محدود جرم محسوب می‌گردد. اما چنانچه شرکتی در ولز ثبت شده باشد می‌تواند از حروف اختصار Cyf که مخفّف مسئولیت محدود[۳۳]، استفاده نماید. در شرکت‌های با مسئولیت محدود به سهام خاص می بایست حداقل یک نفر مدیر[۳۴] وجود داشته باشد. این شرکت ها نیازی به داشتن بازرس ندارند[۳۵]. هر کسی از هر ملیّتی می‌تواند مدیر شرکت باشد و هر کسی از هر ملیّتی نیز می‌تواند در انگلستان شرکت ثبت کند و در این زمینه محدودیتی از نظر ملیّت افراد در نظر گرفته نشده است. بر خلاف شرکت‌های با مسئولیت به سهام عام ، که در آن ها بازرس شرکت باید عضو رسمی یکی از انجمنهای بازرسان انگلستان یا اسکاتلند باشد، در شرکت‌های خصوصی با مسئولیت محدود، شرایط و ویژگی های خاصی برای بازرس یا مدیر شرکت الزامی نیست (ماده ۲۷۰ ق.ش). مدیر شرکت می‌تواند سهامدار آن نیز باشد (که در اکثر موارد چنین است). شرکت‌های با مسئولیت محدود به سهام خاص می‌توانند صرفاً یک نفر سهامدار داشته باشند و تعداد حداکثری نیز برای سهام‌داران مشخص نشده است. همچنین برای این شرکت ها حداقلی از حیث میزان سرمایه پیش‌بینی نشده است. اگرچه شرکت‌های خصوصی با مسئولیت محدود نمی توانند سهام خود را در بورس عرضه کنند، ولی می‌توانند این سهام را به هر کس که علاقه مند باشد بفروشند(ماده ۷۵۵ ق.ش).
۲-۷-۲-۲-شرکت با مسئولیت محدود به سهام عام[۳۶]
به موجب بند ۲ از ماده ۴ ق.ش ۲۰۰۶ شرکت با مسئولیت محدود به سهام عام شرکتی است که مسئولیت اعضای آن محدود به سهام آن شده است و این موضوع به دو طریق اثبات می شود. اول اینکه در گواهی ثبتی که به مرجع ثبت شرکت ها داده می شود به عام بودن شرکت تصریح شود، دوم شرایطی که در ق.ش ۲۰۰۶ یا قانون قبلی شرکت ها در خصوص ثبت یا ثبت مجدد شرکت های با مسئولیت محدود به سهام عام تصریح شده، رعایت شده باشد. بر اساس قانون، شرکت‌های با مسئولیت محدود به سهام عام، ملزم به داشتن بازرس بوده[۳۷] که بایستی عضو رسمی یکی از انجمنهای رسمی بازرسان انگلستان یا اسکاتلند باشد و نیز بتواند وظایف بازرسی یک شرکت عمومی را به خوبی انجام دهد. اما کسب اطمینان از حسن انجام وظایف بازرس از مسئولیت‌های مدیر شرکت است[۳۸].
در قانون حداقل میزان سهام سرمایه ای برای شرکت‌های با مسئولیت محدود به سهام عام، حداقل ۵۰۰۰۰ پوند استرلینگ یا معادل آن به یورو در نظر گرفته شده است(ماده ۷۶۳ ق.ش) که یک چهارم ارزش اسمی سهام منتشر شده به علاوه تمام اضافه ارزش آن ها می بایست پرداخت شود(بند ۳ ماده ۷۶۱ ق.ش). در نهایت اینکه تمامی شرکت‌های عمومی با مسئولیت محدود ملزم به نگارش حروف اختصاریplc در انتهای نام شرکت در تمامی مکاتبات رسمی خود هستند و استفاده از سایر حروف اختصاری برای آن ها جرم تلقی می‌گردد. تفاوت میان شرکت های با مسئولیت محدود به سهام عام و خاص در این است که شرکت های با مسئولیت محدود به سهام خاص همانند شرکت های سهامی خاص در حقوق ایران امکان عرضه عمومی سهام خود را ندارند( ماده ۷۵۵ ق.ش).
۲-۷-۲-۳-شرکت‌های با مسئولیت محدود به ضمانت[۳۹]
به دستور بند ۱ ماده ۵ ق.ش شرکت با مسئولیت محدود به ضمانت نمی تواند با سرمایه سهامی تشکیل شود. در این گونه شرکت‌ها اشخاصی تحت عنوان سهامدار وجود ندارد. بلکه اعضای شرکت که اغلب افرادی سرشناس و صاحب نام هستند، ضمانت می‌کنند که در زمان انحلال شرکت مبلغ اندکی را پرداخت نمایند. شرکت‌های با مسئولیت محدود به ضمانت عموماً شرکتهایی غیر انتفاعی هستند که با هدف تأمین کمکهای مادی و معنوی برای اهداف انسان دوستانه یا خدا پسندانه ثبت می‌شوند و هیچگونه سودی از محل انجام معاملات تجاری به اعضای خود پرداخت نمی کنند. اگرچه قانون آن ها را از این کار منع نکرده است، اما چنانچه این نوع شرکت‌ها مبادرت به پرداخت سود به اعضای شرکت کنند، آنوقت نمی توانند از مزایای مربوط به شرکت‌های خیریه بهره مند شوند(Taylor, 2012:166).
