ستون های ماتریس H
ماکزیمم عمق logic
تعداد گیتهای XOR دو ورودی
XOR بین ستونهای مجاور دوتائی در ماتریس H
تعداد خطاهای مجاور دوتائی قابل تشخیص نسبت به تمام خطاهای دوتائی مجاور
درصد خطاهای مجاور دوتائی قابل تشخیص
مرجع ]۲۸[
]۱- ۲ – ۳ – ۴ – ۵ -۶ – ۷ – ۸ – ۹ – ۱۰[
۳
۱۳
] ۳ – ۱ – ۷ – ۱ – ۳ – ۱ – ۱۵ – ۱ – ۳[
۱
۹
۱۱/۱۱%
جایابی بیت پیشنهادی
] ۱ – ۱۰ – ۷ – ۹ – ۲ – ۳ – ۸ – ۶ – ۵ – ۴ [
۳
۱۳
]۱۱- ۱۳- ۱۴ – ۱۱- ۱ – ۱۱ – ۱۴- ۳- ۱[
۶
۹
۶۶/۶۶%
۳-۱-۲ جایابی بیت پیشنهادی برای افزایش قابلیت تشخیص خطا در ماژول سویچ
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
در این سطح از مقاوم سازی کد همینگ برای محافظت از هر ماژول سویچ اعمال می شود. در هر ماژول سویچ ۲۴ بیت کنترلی وجود دارد (N=24) در نتیجه طبق رابطه ۲-۷ تعداد ۵ بیت به عنوان چک بیت باید اضافه شود تا کد قابلیت تصحیح خطاهای تک بیتی را داشته باشد. تعداد ترکیبهای مختلف حاصل از ۵ بیت می تواند برای کد همینگ استاندارد (۲۶،۳۱ ) استفاده شود، اما در این کاربرد تعداد بیتهای اطلاعات ۲۴ عدد است. در نتیجه کد استفاده شده، کد همینگ (۲۴، ۲۹) است که این کد نیز یک کد همینگ کوتاه شده است و در آن دو سندرم آزاد وجود دارد. ماتریس H مربوط به این کد نیز در رابطه ۲-۹ نشان داده شده است. در این ماتریس از خطاهای مجاور دوتایی تنها خطا در مکان ۱۵ و ۱۶ قابل تشخیص است و سندرم متناظر آن (۱۱۱۱۱) با سندرم هیچکدام از خطاهای تک بیتی اشتباه نمی شود.
با بهره گرفتن از پروسه نشان داده شده در شکل۲-۱۶ برای همینگ (۲۴,۲۹)، مکان تمام خطاهای دوتایی مخصوص که سندرم آنها از طول کد بزرگتر است به دست آمده است. این خطاهای دوتایی عبارتند از: ۱۶-۱۴، ۱۵-۱۶، ۱۴-۱۷، ۱۵-۱۷، ۱۲-۱۸، ۱۳-۱۸، ۱۲-۱۹،۱۳-۱۹، ۱۰-۲۰، ۱۱-۲۰، ۱۰-۲۱، ۱۱-۲۱، ۸-۲۲، ۹-۲۲، ۸-۲۳، ۹-۲۳، ۶-۲۴، ۷-۲۴، ۶-۲۵، ۷-۲۵، ۴-۲۶، ۵-۲۶، ۴-۲۷، ۵-۲۷، ۲-۲۸، ۳-۲۸، ۲-۲۹، ۳-۲۹ .
تنها ترکیبی از خطاهای دوتایی مجاور که در حالت عادی، سندرم آن با سندرم خطاهای تک بیت تداخل ندارد” ۱۵-۱۶” است، بنابراین تنها ۱خطای دوتایی مجاور از ۲۸ خطای دوتایی مجاور با بهره گرفتن از جایابی بیت به صورت عادی قابل تشخیص است و سندرم آن از سندرم خطاهای تک بیت و از حالت بدون خطا، متمایز است. با توجه به اطلاعات فوق جایابی بیت پیشنهادی در شکل ۳-۱ آمده است و ماتریس H مربوط به آن نیز در رابطه ۳-۲ نشان داده شده است.
(۳-۲)
[ ۱۶- ۱۵- ۱۷- ۱۴- ۱۸- ۱۳- ۱۹- ۱۲- ۲۰- ۱۱- ۲۱- ۱۰- ۲۲- ۹- ۲۳- ۸- ۲۴- ۷- ۲۵- ۶- ۲۶- ۵- ۲۷- ۴- ۲۸- ۳ – ۲۹- ۲- ۱]
شکل۳-۱: جایابی بیت پیشنهادی برای افزایش تشخیص خطا در همینگ (۲۴،۲۹).
در جایابی بیت پیشنهادی به غیر از ترکیبهای ۱-۲ ، ۲۸-۴، ۲۶-۶، ۲۴-۸، ۲۲-۱۰، ۲۰-۱۲ و ۱۸-۱۴ تمام ترکیبهای دوتایی مجاور با ترکیبهای مخصوص که سندرم آنها از طول کد بزرگتر است، مطابق هستند. در نتیجه ۲۱ خطای مجاور از ۲۸ خطا قابل تشخیص است. نتایج حاصل از این جایابی بیت و مرجع ]۲۸[، در جدول ۳-۳ مقایسه شده است. همانطور که مشخص است تکنیک جایابی بیت هیچگونه افزونگی را در بر ندارد.
جدول۳-۳: مقایسه جایابی بیت پیشنهادی برای افزایش تشخیص خطا در کد همینگ (۲۴ ، ۲۹) با مرجع]۲۸[.
ستون های ماتریس H
ماکزیمم عمق logic
تعداد گیتهای XOR دو ورودی
XOR بین ستونهای مجاور دوتائی در ماتریس H
تعداد خطاهای مجاور دوتائی قابل تشخیص نسبت به تمام خطاهای دوتائی مجاور